Nieuwsbrief stichting Dierenpiramide 2019

Aan donateurs en belangstellenden.

Zoals ieder jaar was ook 2019 weer een intensief jaar . De eerste drie maanden stonden in het teken van een grote kaakoperatie van Davey , de Welshpony en van het project om het paardenweiland te voorzien van een mooie, veilige  en duurzame houten omheining , dit danzkij de prachige gift van het Dinamofonds. Ook voor de operatie van Davey is het bestuur erin geslaagd uiteindelijk voldoende fondsen te verkrijgen. De houten omheining is bijna af en Davey is weer helemaal de oude!

Ook NL.Doet in maart leverde een bijdrage aan het onderhoud van het weiland .

Het tweede semester was bijzonder te noemen. Allereerst werd er een enorme partij stro gedoneerd waarvan zelfs op dit moment nog gebruik gemaakt wordt. Hier is het bestuur natuurlijk erg blij mee! Verder meldde zich , geheel vrijwillig ,zwerfkatertje Bores bij de Dierenpiramide door gewoon binnen te wandelen en in de vensterbank te gaan zitten. Een zoektocht naar een eventuele eigenaar leverde niets op : Bores is niet gechipt en bleek evenmin te zijn gecastreerd. Na 3 opknapweken is hij gecastreerd en is sindsdien thuis bij de stichting. Vanaf mei kreeg pony Nienke het heel moeilijk door kreupelheid Na een specialisten bezoek kregen we redelijk goed nieuws: haar hoefbevangenheid was niet dramatisch, maar er zijn direct stappen ondernomen dit op te lossen. Ze werd echter ineens zeer kreupel en toen bleek het arme meisje een hoefzweer te hebben. Ze heeft nu speciaal beslag , krijgt medicijnen ,speciaal voer en het gaat nu weer goed met haar.

In augustus moesten we afscheid nemen van katertje Roodje, wiens alvleesklier niet meer werkte en van de liefdevolle Wyke de Friese merrie die nog 15 mooie maanden gehad heeft bij de stichting. Bij de paarden werd ook duidelijk dat er nu 5 zijn met de ziekte van Cushing : ook nieuwkomerje Wendy een hafflinger merrie van 20 . ze was er erg slecht aan toe toen ze binnenkwam , via particulieren die haar hadden gekocht van een handelaar.  Na alle nodige behandelingen gaar het nu veel beter met haar.

Ook dit jaar heeft de stichting Dierenpiramide weer een prachtige donatie ontvangen van het Dinamofonds om zodoende de dierenverblijven geheel te kunnen renoveren. Ook de stichting Nijdier, de stichting Mens en Dier leverden weer een prachtige bijdrage aan ons opvangwerk.

Op P.R. gebied zijn er ontwikkelingen te melden binnen de regio , in de vorm van RTV1 , waar Anne op Dierendag is geïnterviewd. Het doel is om de contacten in 2020 in de regio uit te breiden.

De erkenning door het CBF is afgezegd want leverde niets op: hoge onkosten en zeer veel onnodige bureaucratie, wat geen bijdrage is aan dierenwelzijn. De stichting is en blijft ANBI erkend, zodat uw gift aftrekbaar is. Het bestuur wil een ieder , die op wat voor manier ook , een bijdrage heeft geleverd aan het welzijn en de opvang van de dieren , van harte bedanken, en wenst u een prachtig , gezond en diervriendelijk 2020 toe!

Zusjes bakken koekjes voor Stichting Dierenpiramide

STADSKANAAL – Anne van Lith van Stichting Dierenpiramide moet al meer dan een kwart eeuw alle zeilen bijzetten om financieel gezien het hoofd boven water te te houden om huisdieren op te vangen en te verzorgen.

Myrthe (8) en Robyn (10) Rubingh uit Winschoten vinden dat de inwoonster van Stadskanaal goed werk verzet en zij hebben daarom een actie gehouden om geld in te zamelen.

De twee zusjes hebben onlangs cupcakes gebakken en koekjes voor knaagdieren, katten en honden. De lekkernij is verkocht in de winkel van Pets Place in hun woonplaats. De opbrengst – 38 euro – is vrijdagmiddag persoonlijk overhandigd. Myrthe en Robyn hadden ook wortels en appels meegenomen voor de paarden.

“Wat een sympathieke actie”, vindt de ietwat geëmotioneerde Anne als ze de envelop in ontvangst neemt. “We kunnen elke euro goed gebruiken. De kosten om onze paarden, honden en katten te verzorgen rijzen de pan uit.”

Paul Abrahams

Bron: https://kanaalstreek.nl/artikel/1058837/zusjes-bakken-koekjes-voor-stichting-dierenpiramide.html

Stichting dierendonatie helpt stichting Dierenpiramide!

Via deze link kunt u ook een bijdrage leveren. De stichting Dierendonatie zamelt geld in voor het aanschaffen van stronghold druppels voor de opvanghonden en katten van de stichting Dierenpiramide. Dit is een zeer goed middel tegen vlooien, wormen en teken, maar is ook erg prijzig. Om alle dieren te kunnen druppelen is er € 205,- nodig.

De Stichting Dierendonatie heeft eerder al geholpen met het inzamelen voor geld om goede voertonnen te kunnen aanschaffen voor het paardenvoer. Dit soort hulp is voor de stichting Dierenpiramide onmisbaar.

Alvast dank voor uw hulp!

Pony’s Zafiera en Davey

Deze week is dit filmpje gemaakt bij de dependance van de stichting Dierenpiramide waar pony’s Zafiera en Davey worden ( de 2 kleinste paardjes) opgevangen en verzorgd. De pony met de witte neus is Davey, die eind 2015 in een afschuwelijk slechte conditie bij de stichting werd gebracht. Inmiddels is gesocialiseerd , verkeersmak en beleerd door Bartine die ook al heel lang voor Zafiera zorgt : de andere pony. Wilt u dat de stichting dit werk kan voortzetten? Help dan financieel. Dit kan op nummer NL52INGB0000013052. Alvast veel dank voor uw steun!

Wie wordt Knoalster van het jaar? | De kandidaten

Op initiatief van redacteur Paul Abrahams van het weekblad de Kanaalstreek wordt voor de derde keer de verkiezing van de ‘Knoalster van het jaar’ gehouden.

+2 MEER

De genomineerden zijn in willekeurige volgorde: Jolanda Robben, Anne van Lith, Henk van der Klok, Ben Schomaker en Krijn Verweij.

De lezers van de Kanaalstreek kunnen tot en met maandag 31 december 24.00 uur stemmen op één van de kandidaten.

Lezers die een stem hebben uitgebracht, maken kans om een boodschappenpakket ter waarde van 50 euro in de wacht te slepen. De prijs is aangeboden door supermarktmanager Roelof Gort van Albert Heijn in Stadskanaal.

Wie vindt u de meest geschikte kandidaat om deze eervolle prijs te winnen? Hieronder leest u waarom deze vijf kandidaten kans maken op de titel.

Onder de vijf portretten van de genomineerden kunt u uw stem uitbrengen.

Jolanda Robben

Jolanda Robben is verkozen tot de beste bibliothecaris van Nederland. Met een enorme liefde voor het vak, haar ongekende drive en werklust rust ze niet voor alle Groningse kinderen de bibliotheek en de collectie ontdekken.

Anne van Lith

Voorzitter Anne van Lith van stichting Dierenpiramide is 25 jaar zeven dagen per week in touw met het opvangen, verzorgen en beschermen van huisdieren die om wat voor reden dan ook nergens anders kunnen worden opgevangen.

Krijn Verweij

Krijn Verweij is de grote aanjager van het G-voetbal in Stadskanaal en van de Freddie Pranger Memorial, één van de grootste G-voetbaltoernooien van het land. Nu ook actief om het walking football voor 60 plussers te promoten.

Henk van der Klok

Henk van der Klok heeft gewandeld van Stadskanaal naar Jeruzalem zonder één cent op zak. Ook geen creditcard. Tijdens zijn 6000 kilometer lange wandeling heeft hij geld ingezameld voor een weeshuis op de grens van Thailand en Birma.

Ben Schomaker

Voorzitter Ben Schomaker van Plaatselijk Belang Musselkanaal is met hart en ziel dagelijks in touw om te zorgen dat de bestaande voorzieningen behouden blijven en dat de leefbaarheid van zijn dorp op peil blijft en nog liever: wordt verbeterd.

Kijk voor meer informatie over de kandidaten op verkiezing Knoalster van het jaar 2018

Bron: https://kanaalstreek.nl/2018/12/17/wie-wordt-knoalster-van-het-jaar—de-kandidaten

Stichting Dierenpiramide bestaat 25 jaar; geen reden voor een feest

Anne van Lith van de stichting Dierenpiramide in Stadskanaal. Foto: Paul Abrahams

STADSKANAAL – De stichting Dierenpiramide in Stadskanaal bestaat zaterdag 3 maart 25 jaar. Geen reden om het zilveren jubileum feestelijk te vieren.

door Paul Abrahams

Integendeel. Anne van Lith heeft nog steeds veel verdriet nadat vorige week zaterdag een door haar opgevangen pony is overleden. “De eigenaar heeft haar laten creperen”, vertelt de 60-jarige inwoonster van Stadskanaal die in haar woning vijftien katten, vier honden en twee konijnen heeft opgevangen.

“De pony is de hongerdood gestorven en haar lever had het opgegeven. En wat gebeurt er verder? Helemaal niets! Geen dierenarts die aangifte doet van dierenmishandeling, geen omstander die zijn mond opendoet. In een kwart eeuw is het eerlijk gezegd alleen maar erger geworden. En wat kan ik dan nog? Contact opnemen met een dierenarts die in het weekend niet wil komen en ik heb ‘s maandags een destructie bedrijf gebeld om de stumper op te laten halen. Met de andere zwaar verwaarloosde pony die in Stadskanaal wordt opgevangen gaat het gelukkig weer de goede kant op.”

De stichting is een kwart eeuw geleden door Anne opgericht in Waalwijk. Vervolgens verhuisde ze naar Gasselternijveenschemond en nu woont ze in Stadskanaal. “Door middel van de stichting willen we de opvang, de verzorging en bescherming bevorderen van kleine huisdieren, dieren uit de bio industrie en paarden”, legt Anne uit. “Het gaat dan om dieren die elders, om wat voor reden dan ook, niet meer worden opgevangen of in commercieel opzicht niets meer waard zijn.”

De bevlogen Anne hoopt dat haar stichting ooit kan worden opgeheven, maar de kans is heel klein benadrukt ze. “Dat kan alleen als we in een beschaafd land wonen, waar de inwoners zich realiseren hoe weerloos dieren zijn als het gaat om de belangen van mensen.”

Dankzij een financiële bijdrage van onder meer stichting Dinamofonds, stichting Dierenlot en de stichting Nijdier lukt het Anne en haar vrijwilligers om de financiële eindjes aan elkaar te knopen. Stichting Dierenpiramide is officieel erkend als goed doel en heeft het CBF keurmerk en de ANBI status. De inspanningen van de stichting in de afgelopen jaren zijn niet onopgemerkt gebleven. Zo is bijvoorbeeld de Lemstraprijs en de Ida Zilverschoon prijs in de wacht gesleept.

 

Bron: http://www.kanaalstreek.nl

Verslag beleren Davey

Eind April is Davey bij mij gekomen om zadelmak te maken. Vanaf het eerste moment dat hij de wei in liep voelde hij zich prima thuis. Hij ging gelijk eten. De eerste paar dagen heb ik hem laten acclimatiseren, wennen aan de omgeving en de andere 2 pony’s. Hij past zich heel snel aan de omstandigheden aan. In die eerste paar dagen heb ik hem vooral aandacht gegeven door hem te borstelen, leren vast en stil te staan tijdens het poetsen. De eerste keer heb ik met hem aan de longe (met halster) gewerkt in de longeercirkel. Hier kan hij geen kant op en wordt de cirkel van het longeren al voor hem aangegeven. Zo heeft hij steun aan de zijkanten. Davey is erg op mensen gericht en blijft graag bij je. Hij vond het de eerste paar rondjes wel lastig om echt in een cirkel, weg van mij, te lopen. Maar hij pikte het heel snel op. Zo gingen wel elke keer een stapje verder met longeren. De eerste week met aan het halster longeren en de gangen aanleren op commando. Wat hij moeilijk vond is om een constant tempo aan te houden en actief door te blijven lopen. Natuurlijk moet hij ook zijn conditie opbouwen en heb ik in het begin elke dag een kwartiertje gelongeerd. De week erna kwam er steeds een aantal minuten bij op. Door duidelijk en consequent te zijn had Davey als snel door dat hij actief door moest lopen en reageerde hij al snel op mijn commando’s. Na een week heb ik het hoofdstel erbij gepakt en hem daar een week mee gelongeerd. In de 3e week gingen we het zadel uitproberen. Davey ziet graag alles wat er om hem heen gebeurd en een zadel op zijn rug zag hij natuurlijk niet zo goed. Dit vond hij eerst wel spannend, maar bleef wel rustig staan, omdat hij mij genoeg vertrouwde. De meeste jonge paarden vinden (de spanning van) de singel in het begin erg vreemd, zo ook Davey. Je zag aan zijn hele houding dat hij het spannend vond, maar wel door liep. Naarmate hij moest gaan draven en gallopperen ging het zadel steeds meer bewegen, ook nu vond hij het spannend, maar liet het allemaal toe. Na een aantal weken met het zadel en hoofdstel te hebben gelongeerd, zijn we naar de volgende stap gegaan. Davey geeft heel duidelijk aan wanneer hij toe is aan de volgende stap. Zijn hele houding straalt dan ontspannenheid uit en richt zijn aandacht niet meer op het zadel/hoofdstel. Tussen de longeersessies door zijn er regelmatig meisjes geweest die hem hebben gepoetst of gewandeld hebben.

Een meisje van een jaar of 14 rijdt al jaren bij mij op de pony’s. Ze kan goed rijden, is rustig en weet wat ze doet. Davey was ondertussen zadel en hoofdstel gewend en we gingen kijken wat hij ervan vond om gewicht op zijn rug te krijgen. Ook dit hebben we in de longeercirkel gedaan. Als eerste ging het meisje over het zadel heen hangen terwijl Davey stil stond. Dit hebben we een aantal keer gedaan totdat Davey er iets aan gewend was. Daarna zijn we een rondje gaan stappen en tussendoor elke keer weer stilstaan. Hij vond het spannend, maar bleef wel netjes naast mij lopen. Na dit een aantal keer per week gedaan te hebben en Davey weer aan gaf klaar te zijn voor de volgende stap, is het meisje erop gaan zitten. Een paar keer op en af stappen en dit vond hij wel eng. Er zit dan ineens een beweeglijk iets op hem, dat ook nog eens boven hem uit komt. Hij sprong niet weg, maar stapte wel een paar keer opzij. Naarmate het vaker gedaan werd zijn we een rondje gaan stappen, met mij ernaast. Elke keer liep ik een stukje verder weg van hem zodat hij op eigen benen moest lopen met een ruiter erop. Doordat hij het longeren kent, kan je hem makkelijk commando’s geven vanuit het midden. Na de stap, zijn we gaan draven, alleen op het commando van mij. De ruiter deed verder niets anders dan met de beweging mee gaan. Toen dit onder de knie was mocht de ruiter vanaf Davey commando’s gaan geven (vooral stem), maar later ook met benen en handen. Nog steeds deden we dit aan de longeerlijn, omdat ik kan ingrijpen als het niet goed gaat. Naarmate de training vorderde pikte Davey de nieuwe dingen steeds sneller op, hij kreeg vertrouwen in de ruiter die op hem zat en in het midden stond ik. Op een gegeven moment zijn we zonder longeerlijn te werk gegaan in de longeercirkel en toen hij alle gangen (met een ruiter op zijn rug) onder de knie had zijn we de rijbak in gegaan. Dit was wel even een overgang voor hem, omdat het een grotere ruimt is en een iets andere plek dan wat hij gewent was. Maar ook dit vond hij al snel prima.

Inmiddels zijn er 2,5 maanden verstreken en is het een kwestie van gewoon gaan rijden (met ruiter). De frequentie van rijden hebben we iets vermindert. Zo rijden we hem 3 a 4 keer in de week en dan elke keer iets langer dan in het begin. Na 3 maanden heeft Davey de basisdingen aardig onder de knie, maar omdat het nog niet helemaal klaar is hebben we afgesproken dat Davey nog één maand extra blijft. In die laatste maand hebben we echt kilometers gemaakt, zodat hij ook onder het zadel de basisgangen en commando’s er goed in heeft zitten. Die maand was net het extraatje wat hij nodig had.

Naast het rijden hebben we tussendoor ook wat andere oefeningen gedaan zoals aan de hand balkjes lopen, het bos in aan de hand en poetsen. Davey is een pony die erg intelligent is, alles snel op pakt, zich snel verveeld en daardoor echt aandacht nodig heeft en hier ook erg van geniet.

Begin september is Davey weer naar huis gegaan om lekker te genieten op de wei, tot rust te komen en al het geleerde geestelijk te kunnen verwerken.

In december, na 3 maanden volledige rust, is hij weer terug bij mij voor een aantal maanden om het rijden te gaan verfijnen. Davey liep de wei in, begroette de andere 2 pony’s en ging grazen. Hij wist precies waar hij was en paste zich gelijk weer aan. Na een paar dagen acclimatiseren hebben we de draad weer opgepakt en zijn we gestart met longeren om alles weer op te frissen. En zoals we Davey kennen pakt hij alles wat hij geleerd heeft gelijk weer op. Zadel en hoofdstel waren direct helemaal normaal, alleen de eerste keer dat er weer een ruiter op zijn rug ging zitten vond hij nog wel even spannend, maar naar een paar rondjes in de bak te hebben gestapt, was dit ook weer de gewoonste zaak van de wereld. Het doel van deze periode is om verschillende ruiters, ook de minder ervaren en jongere ruiters, op hem te laten rijden zodat hij ook hier aan went. Daarnaast gaan we nu ook met hem naar buiten, het bos in en langs de straat, om hem te laten wennen aan verkeer en vreemde terreinen. Hij vind het spannend om buiten het erf te komen, maar blijft altijd bij de rest van de groep. Elke keer dat hij bereden wordt, zien we dat hij steeds meer vooruit gaat en alles steeds makkelijker gaat doen. Het is en blijft een jonge pony, die zijn streken heeft en soms iets engs vind, maar hij herpakt zich altijd snel weer.