Eind April is Davey bij mij gekomen om zadelmak te maken. Vanaf het eerste moment dat hij de wei in liep voelde hij zich prima thuis. Hij ging gelijk eten. De eerste paar dagen heb ik hem laten acclimatiseren, wennen aan de omgeving en de andere 2 pony’s. Hij past zich heel snel aan de omstandigheden aan. In die eerste paar dagen heb ik hem vooral aandacht gegeven door hem te borstelen, leren vast en stil te staan tijdens het poetsen. De eerste keer heb ik met hem aan de longe (met halster) gewerkt in de longeercirkel. Hier kan hij geen kant op en wordt de cirkel van het longeren al voor hem aangegeven. Zo heeft hij steun aan de zijkanten. Davey is erg op mensen gericht en blijft graag bij je. Hij vond het de eerste paar rondjes wel lastig om echt in een cirkel, weg van mij, te lopen. Maar hij pikte het heel snel op. Zo gingen wel elke keer een stapje verder met longeren. De eerste week met aan het halster longeren en de gangen aanleren op commando. Wat hij moeilijk vond is om een constant tempo aan te houden en actief door te blijven lopen. Natuurlijk moet hij ook zijn conditie opbouwen en heb ik in het begin elke dag een kwartiertje gelongeerd. De week erna kwam er steeds een aantal minuten bij op. Door duidelijk en consequent te zijn had Davey als snel door dat hij actief door moest lopen en reageerde hij al snel op mijn commando’s. Na een week heb ik het hoofdstel erbij gepakt en hem daar een week mee gelongeerd. In de 3e week gingen we het zadel uitproberen. Davey ziet graag alles wat er om hem heen gebeurd en een zadel op zijn rug zag hij natuurlijk niet zo goed. Dit vond hij eerst wel spannend, maar bleef wel rustig staan, omdat hij mij genoeg vertrouwde. De meeste jonge paarden vinden (de spanning van) de singel in het begin erg vreemd, zo ook Davey. Je zag aan zijn hele houding dat hij het spannend vond, maar wel door liep. Naarmate hij moest gaan draven en gallopperen ging het zadel steeds meer bewegen, ook nu vond hij het spannend, maar liet het allemaal toe. Na een aantal weken met het zadel en hoofdstel te hebben gelongeerd, zijn we naar de volgende stap gegaan. Davey geeft heel duidelijk aan wanneer hij toe is aan de volgende stap. Zijn hele houding straalt dan ontspannenheid uit en richt zijn aandacht niet meer op het zadel/hoofdstel. Tussen de longeersessies door zijn er regelmatig meisjes geweest die hem hebben gepoetst of gewandeld hebben.
Een meisje van een jaar of 14 rijdt al jaren bij mij op de pony’s. Ze kan goed rijden, is rustig en weet wat ze doet. Davey was ondertussen zadel en hoofdstel gewend en we gingen kijken wat hij ervan vond om gewicht op zijn rug te krijgen. Ook dit hebben we in de longeercirkel gedaan. Als eerste ging het meisje over het zadel heen hangen terwijl Davey stil stond. Dit hebben we een aantal keer gedaan totdat Davey er iets aan gewend was. Daarna zijn we een rondje gaan stappen en tussendoor elke keer weer stilstaan. Hij vond het spannend, maar bleef wel netjes naast mij lopen. Na dit een aantal keer per week gedaan te hebben en Davey weer aan gaf klaar te zijn voor de volgende stap, is het meisje erop gaan zitten. Een paar keer op en af stappen en dit vond hij wel eng. Er zit dan ineens een beweeglijk iets op hem, dat ook nog eens boven hem uit komt. Hij sprong niet weg, maar stapte wel een paar keer opzij. Naarmate het vaker gedaan werd zijn we een rondje gaan stappen, met mij ernaast. Elke keer liep ik een stukje verder weg van hem zodat hij op eigen benen moest lopen met een ruiter erop. Doordat hij het longeren kent, kan je hem makkelijk commando’s geven vanuit het midden. Na de stap, zijn we gaan draven, alleen op het commando van mij. De ruiter deed verder niets anders dan met de beweging mee gaan. Toen dit onder de knie was mocht de ruiter vanaf Davey commando’s gaan geven (vooral stem), maar later ook met benen en handen. Nog steeds deden we dit aan de longeerlijn, omdat ik kan ingrijpen als het niet goed gaat. Naarmate de training vorderde pikte Davey de nieuwe dingen steeds sneller op, hij kreeg vertrouwen in de ruiter die op hem zat en in het midden stond ik. Op een gegeven moment zijn we zonder longeerlijn te werk gegaan in de longeercirkel en toen hij alle gangen (met een ruiter op zijn rug) onder de knie had zijn we de rijbak in gegaan. Dit was wel even een overgang voor hem, omdat het een grotere ruimt is en een iets andere plek dan wat hij gewent was. Maar ook dit vond hij al snel prima.
Inmiddels zijn er 2,5 maanden verstreken en is het een kwestie van gewoon gaan rijden (met ruiter). De frequentie van rijden hebben we iets vermindert. Zo rijden we hem 3 a 4 keer in de week en dan elke keer iets langer dan in het begin. Na 3 maanden heeft Davey de basisdingen aardig onder de knie, maar omdat het nog niet helemaal klaar is hebben we afgesproken dat Davey nog één maand extra blijft. In die laatste maand hebben we echt kilometers gemaakt, zodat hij ook onder het zadel de basisgangen en commando’s er goed in heeft zitten. Die maand was net het extraatje wat hij nodig had.
Naast het rijden hebben we tussendoor ook wat andere oefeningen gedaan zoals aan de hand balkjes lopen, het bos in aan de hand en poetsen. Davey is een pony die erg intelligent is, alles snel op pakt, zich snel verveeld en daardoor echt aandacht nodig heeft en hier ook erg van geniet.
Begin september is Davey weer naar huis gegaan om lekker te genieten op de wei, tot rust te komen en al het geleerde geestelijk te kunnen verwerken.
In december, na 3 maanden volledige rust, is hij weer terug bij mij voor een aantal maanden om het rijden te gaan verfijnen. Davey liep de wei in, begroette de andere 2 pony’s en ging grazen. Hij wist precies waar hij was en paste zich gelijk weer aan. Na een paar dagen acclimatiseren hebben we de draad weer opgepakt en zijn we gestart met longeren om alles weer op te frissen. En zoals we Davey kennen pakt hij alles wat hij geleerd heeft gelijk weer op. Zadel en hoofdstel waren direct helemaal normaal, alleen de eerste keer dat er weer een ruiter op zijn rug ging zitten vond hij nog wel even spannend, maar naar een paar rondjes in de bak te hebben gestapt, was dit ook weer de gewoonste zaak van de wereld. Het doel van deze periode is om verschillende ruiters, ook de minder ervaren en jongere ruiters, op hem te laten rijden zodat hij ook hier aan went. Daarnaast gaan we nu ook met hem naar buiten, het bos in en langs de straat, om hem te laten wennen aan verkeer en vreemde terreinen. Hij vind het spannend om buiten het erf te komen, maar blijft altijd bij de rest van de groep. Elke keer dat hij bereden wordt, zien we dat hij steeds meer vooruit gaat en alles steeds makkelijker gaat doen. Het is en blijft een jonge pony, die zijn streken heeft en soms iets engs vind, maar hij herpakt zich altijd snel weer.
